कैलास पर्वत - मानस सरोवर यात्रा : जिवंतपणी स्वर्गानुभव
Day 3: 7th June,11
Kathmandu -> Tatopani
सकाळी उठल्यावर हात बराच बरा होता.. :-) आता bag packing चे मोठे काम होते.. ABC advने डफर ब्याग दिल्या होत्या त्यात आता पुढील १०/११ लागणारे मोजके समान घ्यायचे होते.. extra सामान आणि पैसे इथल्या हॉटेल च्या लॉकर रूम मध्ये ठेवायचे होते.. माझ्याकडे तर extra पैसे नव्हते बुवा त्यामुळे जास्त भानगड झाली नाही.. सगळे सामान त्यांच्या ताब्यात देऊन आम्ही सर्वजण खाली जमलो.. नाश्ता करताना कैलास मानसला जाऊन आलेला एक ग्रुप भेटला.. त्या लोकांची परिक्रमा हवामान खराब असल्याने पूर्ण होऊ शकली नव्ह्ती.. त्याचं ऐकून आम्हाला वाटलं आता आमचं कसा होणार.. पण तिथला हवामान रोज सतत बदलत असता त्यामुळे इतक्यात निराश होऊ नका असे आम्हाला सांगितले गेले.. नंतर गुरुजी आले , रीतसर पूजा झाली, सगळ्यांनी आरत्या म्हणल्या आणि हि यात्रा सुखरूप पार पडूदे असा मनापासून संकल्प केला.. आणि अशा रीतीने यात्रेला प्रारंभ झाला..
आता छोट्या बस मधून प्रवास सुरु झाला.. माझ्या बसमध्ये सगळे उत्साही मंडळी होते.. त्यांची भजने - गीते चालू झाली.. काठमांडू मधून बाहेर पडल्यावर हिमालयाच्या हिरव्यागार रांगा दिसू लागल्या.. सूर्य प्रकाश मिळविण्यासाठी आकाशाकडे झेपावणारे उंच उंच वृक्ष दिसू लागले.. दूरवर पसरलेल्या मोठमोठ्या पर्वत्नाच्या रांगा.. आणि जवळूनच खळखळ वाहत जाणारी नदी.. किती पाहू अन किती नको असं मला होऊ लागलं.. दोन्ही बाजूनी उंच पर्वत, मधून वाहणारा नदीचा प्रवाह आणि त्यात छोटासा अरुंद वळणं घेत जाणारा रस्ता असे ते विहंगम दृश्य, हलत्या बसमधून कितीतरी फोटोस काढायचे वेडे प्रयत्न मी करत होते.. काही ठिकाणी मात्र दरडी कोसळून रस्ता खराब झालेला दिसत होता..
नंतर जेवणासाठी एका हॉटेलमध्ये थांबलो तिथली बाग आणि खूप सुंदर होता.. तिथे असताना पावसाची एक हलकीशी सर आली आणि माझा आनंद दुणावला.. कारण ऐन जून मध्ये पाऊस सुरु व्हायच्या वेळेस मी पुण्याबाहेर पडल्याने मी पाऊस miss करेन असं मला वाटत होतं.. पण इथेही पाऊस बघून दिल खुश झालं..
४ च्या आसपास आम्ही तातोपानी या गावात पोहचलो.. इथून 'नेपाल-चीन' बॉर्डर (कोदारी) 2km वर आहे.. खरंतर आमचा आजचा मुक्काम तिबेट(चीन) मधल्या न्यालम इथे ठरला होता पण काल (सोमवारी) चीनमध्ये कसली तरी सुट्टी असल्याने आमचे विसा तयार झाले नव्हते त्यामुळे आम्हाला बॉर्डर ओलांडून जाणं आज शक्य झालं नाही..ठरवलेल्या पेक्षा कितीतरी गोष्टी वेगळ्या होतात याची प्रचीती आता येऊ लागली.. असं ऐकण्यात आले की २५जुन नंतर चीन मध्ये काहीतरी कार्यक्रम असल्याने यात्रेसाठी कोणालाही परवानगी मिळणार नाही म्हणून.. ऑगस्ट मध्ये कदाचित पुढच्या तुकड्या जाऊ शकतील आणि नंतर तर सीजन संपतो.. हे असं आहे तर.. देव आपला आणि ताबा त्यांचा.. ते म्हणतील तेव्हढे दिवस आपण तिकडे जाऊ शकतो आणि उद्या त्यांनी बंद केला तर आपण सर्व त्या पवित्र सुंदर जागेला मुकणार.. म्हणूनच ज्यांना कोणाला हि यात्रा मनापासून करावीशी वाटते त्यांनी शक्य तितका लवकर plan करावा.. और फिर क्या पता कल हो न हो!!!
तातोपानी गावात गरम पाण्याचे झरे आहेत.. इथल्या हॉटेलचे लोकेशन १ no होते.. समोर उंच रांगा, खाली नदीचा शुभ्र फेसाळता प्रवाह.. नदी काठी शाळा होती ती जगातली सर्वात भारी शाळा आहे असे मला वाटले.. निसर्गाच्या सानिध्यात मुलांचं बालपण किती छान जात असेलना..
इथे एकेका रूम मध्ये आम्ही ४/५ बायका राहणार होतो.. या ट्रीपमध्ये एक गोष्ट प्रकर्षाने जाणवली.. आमचा हॉटेलमध्ये एका दिवसाहून जास्त मुक्काम नसायचा पण रूम मध्ये गेल्यावर सगळ्याजणी उगाच सामान वरती काढून ठेवणार.. १०mins मध्ये रूमचा नक्षा पार बदलून जाणार.. आणि मग निघायच्या वेळेस तेच सामान आवरायचा उगाचच एक काम वाढणार.. साधं उदाहरण म्हणजे, दात घासून झाले की ब्रश आणि पेस्ट लगेच ब्यागेत ठेवून द्यावीना.. पण नाही, हे सगळं वरच ठेवायचं.. आणि नंतर ते सगळ् आवरण्यात उगाच वेळ घालवायचा.. मी एकदोनदा सांगून पाहिलं पण नंतर जाऊदे म्हणलं.. ज्याच्या त्याचा प्रश्न.. मला माझ्या आई बाबांमुळे सगळं लगेच जागेवर नीट ठेवायची सवय आहे खरंतर.. मी तेव्हढ्या मोकळ्या वेळात मग फिरून यायचे,फोटोस काढायचे..
चहा वगैरे आटपून आम्ही सगळा महिला मंडळ फिरायला निघालो.. नदीचा सततचा खळखळ आवाज मला आकर्षून घेत होता.. पण नदी थोडी खाली होती आणि आम्ही उंचावर.. मी जरा इकडे तिकडे गेल्यावर सगळ्या काकू-मावश्या मला जाऊन द्यायच्या नाही.. आईपेक्षा जास्त watch होता त्यांचा माझ्यावर.. :-)
नंतर currency exchange वाला माणूस आला.. चीनमध्ये युओन चालते.. मी तर घोडा वगैरे करणार नव्हते त्यामुळे मला पैसे लागणार नव्हते पण जवळ असलेले बरे.. निसर्गापुढे आपला काही हट्ट चालत नसतोना..
आज रात्री माझी डायरी मी खळखळ नदी ऐकत पर्वतांच्या कुशीत बसून लिहित होते.. ये श्याम मस्तानी मदहोश किये जाये हे गाणं मनात आपोआपच गुनुगुणत होतं!!!
Day 3: 7th June,11
Kathmandu -> Tatopani
सकाळी उठल्यावर हात बराच बरा होता.. :-) आता bag packing चे मोठे काम होते.. ABC advने डफर ब्याग दिल्या होत्या त्यात आता पुढील १०/११ लागणारे मोजके समान घ्यायचे होते.. extra सामान आणि पैसे इथल्या हॉटेल च्या लॉकर रूम मध्ये ठेवायचे होते.. माझ्याकडे तर extra पैसे नव्हते बुवा त्यामुळे जास्त भानगड झाली नाही.. सगळे सामान त्यांच्या ताब्यात देऊन आम्ही सर्वजण खाली जमलो.. नाश्ता करताना कैलास मानसला जाऊन आलेला एक ग्रुप भेटला.. त्या लोकांची परिक्रमा हवामान खराब असल्याने पूर्ण होऊ शकली नव्ह्ती.. त्याचं ऐकून आम्हाला वाटलं आता आमचं कसा होणार.. पण तिथला हवामान रोज सतत बदलत असता त्यामुळे इतक्यात निराश होऊ नका असे आम्हाला सांगितले गेले.. नंतर गुरुजी आले , रीतसर पूजा झाली, सगळ्यांनी आरत्या म्हणल्या आणि हि यात्रा सुखरूप पार पडूदे असा मनापासून संकल्प केला.. आणि अशा रीतीने यात्रेला प्रारंभ झाला..
आता छोट्या बस मधून प्रवास सुरु झाला.. माझ्या बसमध्ये सगळे उत्साही मंडळी होते.. त्यांची भजने - गीते चालू झाली.. काठमांडू मधून बाहेर पडल्यावर हिमालयाच्या हिरव्यागार रांगा दिसू लागल्या.. सूर्य प्रकाश मिळविण्यासाठी आकाशाकडे झेपावणारे उंच उंच वृक्ष दिसू लागले.. दूरवर पसरलेल्या मोठमोठ्या पर्वत्नाच्या रांगा.. आणि जवळूनच खळखळ वाहत जाणारी नदी.. किती पाहू अन किती नको असं मला होऊ लागलं.. दोन्ही बाजूनी उंच पर्वत, मधून वाहणारा नदीचा प्रवाह आणि त्यात छोटासा अरुंद वळणं घेत जाणारा रस्ता असे ते विहंगम दृश्य, हलत्या बसमधून कितीतरी फोटोस काढायचे वेडे प्रयत्न मी करत होते.. काही ठिकाणी मात्र दरडी कोसळून रस्ता खराब झालेला दिसत होता..
नंतर जेवणासाठी एका हॉटेलमध्ये थांबलो तिथली बाग आणि खूप सुंदर होता.. तिथे असताना पावसाची एक हलकीशी सर आली आणि माझा आनंद दुणावला.. कारण ऐन जून मध्ये पाऊस सुरु व्हायच्या वेळेस मी पुण्याबाहेर पडल्याने मी पाऊस miss करेन असं मला वाटत होतं.. पण इथेही पाऊस बघून दिल खुश झालं..
४ च्या आसपास आम्ही तातोपानी या गावात पोहचलो.. इथून 'नेपाल-चीन' बॉर्डर (कोदारी) 2km वर आहे.. खरंतर आमचा आजचा मुक्काम तिबेट(चीन) मधल्या न्यालम इथे ठरला होता पण काल (सोमवारी) चीनमध्ये कसली तरी सुट्टी असल्याने आमचे विसा तयार झाले नव्हते त्यामुळे आम्हाला बॉर्डर ओलांडून जाणं आज शक्य झालं नाही..ठरवलेल्या पेक्षा कितीतरी गोष्टी वेगळ्या होतात याची प्रचीती आता येऊ लागली.. असं ऐकण्यात आले की २५जुन नंतर चीन मध्ये काहीतरी कार्यक्रम असल्याने यात्रेसाठी कोणालाही परवानगी मिळणार नाही म्हणून.. ऑगस्ट मध्ये कदाचित पुढच्या तुकड्या जाऊ शकतील आणि नंतर तर सीजन संपतो.. हे असं आहे तर.. देव आपला आणि ताबा त्यांचा.. ते म्हणतील तेव्हढे दिवस आपण तिकडे जाऊ शकतो आणि उद्या त्यांनी बंद केला तर आपण सर्व त्या पवित्र सुंदर जागेला मुकणार.. म्हणूनच ज्यांना कोणाला हि यात्रा मनापासून करावीशी वाटते त्यांनी शक्य तितका लवकर plan करावा.. और फिर क्या पता कल हो न हो!!!
तातोपानी गावात गरम पाण्याचे झरे आहेत.. इथल्या हॉटेलचे लोकेशन १ no होते.. समोर उंच रांगा, खाली नदीचा शुभ्र फेसाळता प्रवाह.. नदी काठी शाळा होती ती जगातली सर्वात भारी शाळा आहे असे मला वाटले.. निसर्गाच्या सानिध्यात मुलांचं बालपण किती छान जात असेलना..
इथे एकेका रूम मध्ये आम्ही ४/५ बायका राहणार होतो.. या ट्रीपमध्ये एक गोष्ट प्रकर्षाने जाणवली.. आमचा हॉटेलमध्ये एका दिवसाहून जास्त मुक्काम नसायचा पण रूम मध्ये गेल्यावर सगळ्याजणी उगाच सामान वरती काढून ठेवणार.. १०mins मध्ये रूमचा नक्षा पार बदलून जाणार.. आणि मग निघायच्या वेळेस तेच सामान आवरायचा उगाचच एक काम वाढणार.. साधं उदाहरण म्हणजे, दात घासून झाले की ब्रश आणि पेस्ट लगेच ब्यागेत ठेवून द्यावीना.. पण नाही, हे सगळं वरच ठेवायचं.. आणि नंतर ते सगळ् आवरण्यात उगाच वेळ घालवायचा.. मी एकदोनदा सांगून पाहिलं पण नंतर जाऊदे म्हणलं.. ज्याच्या त्याचा प्रश्न.. मला माझ्या आई बाबांमुळे सगळं लगेच जागेवर नीट ठेवायची सवय आहे खरंतर.. मी तेव्हढ्या मोकळ्या वेळात मग फिरून यायचे,फोटोस काढायचे..
चहा वगैरे आटपून आम्ही सगळा महिला मंडळ फिरायला निघालो.. नदीचा सततचा खळखळ आवाज मला आकर्षून घेत होता.. पण नदी थोडी खाली होती आणि आम्ही उंचावर.. मी जरा इकडे तिकडे गेल्यावर सगळ्या काकू-मावश्या मला जाऊन द्यायच्या नाही.. आईपेक्षा जास्त watch होता त्यांचा माझ्यावर.. :-)
नंतर currency exchange वाला माणूस आला.. चीनमध्ये युओन चालते.. मी तर घोडा वगैरे करणार नव्हते त्यामुळे मला पैसे लागणार नव्हते पण जवळ असलेले बरे.. निसर्गापुढे आपला काही हट्ट चालत नसतोना..
आज रात्री माझी डायरी मी खळखळ नदी ऐकत पर्वतांच्या कुशीत बसून लिहित होते.. ये श्याम मस्तानी मदहोश किये जाये हे गाणं मनात आपोआपच गुनुगुणत होतं!!!
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा