मंतरलेले दिवस - ४२

अनुरूपता

एका संध्याकाळी आम्ही मैत्रिणी सहज चरायला गेलो होतो.. हॉटेल मध्ये बरीच गर्दी होती.. कोपऱ्यात एक जोडपं बसलं होतं तिकडे आम्हा सगळ्याजणींचा लक्ष गेलं.. मुलगी एकदम सुंदर गोरीपान नाजूक अशी होती.. आणि मुलगासुधा स्मार्ट, गोरा, उंच असा होता.. त्यांच्याकडे बघून सगळ्याजणी म्हणल्या अगदी जोडी अगदी 'अनुरूप' - made for each other अशी आहे.. तिथून परतल्यावर हा 'अनुरूप' शब्द काही केल्या माझ्या डोक्यातून जात नव्हता.. अनुरूपता कशात मोजतात? रंगावरून? श्रीमंतीवरून? काहीजण म्हणतात की मनाचं कायना ते कसंही जुळतं नंतर.. वयात अमकं अमकं अंतर पाहिजे, रंग असा हवा, उंची इतकी हवी अशा सगळ्या गोष्टी जुळल्या की ती जोडी अनुरूप बनते!!!  बापरे म्हणजे मी कोणाला अनुरूप असेन?

छे माझीतर व्याख्या वेगळी आहे.. अनुरूपता म्हणजे सहजीवनातून एकेमेकांना पूर्णत्व देणं आणि एकमेकांच व्यक्तिमत्व फुलणं.. कदाचित या माझ्या कविकल्पना आहेत.. वास्तवात कसं असतं ते मला अजूनतरी माहिती नाही.. तोपर्यंत स्वप्नं पहिला काय हरकत आहेना.. :)

सीमा मध्ये बलराज सहनी नूतनच्या अस्वस्थ मनाला कसा शांत करतो..
गाईड मध्ये देवानंद कसं वाहिदाचे आयुष्य बदलून टाकतो..
तारे जमीन पे मध्ये अमीर खान ईशानला कशी योग्य दिशा दाखवतो..
दामिनी मध्ये मीनाक्षीला सनी देओलचा कसा भक्कम आधार मिळतो

मलाही असाच कोणी हवा आहे जो सुखदुखात घट्ट हात धरून चालेल.. माझ्या हळव्या भावनाप्रधान मनाला सांभाळून घेईल, खंबीर आधार देईल, लागल्यास योग्य मार्गदर्शन करेल आणि माझा आहे तसा स्वीकार करेल.. असा कोण असेल तो माझ्यासाठी अनुरूप असेल.. त्याच्याही काही अपेक्षा असतील,स्वप्न असतील त्या मी पूर्ण करू शकले तरी मी सुधा अनुरूप होईल.. :) या जगाच्या पाठीवर कुठेतरी असा तो कोणी असेल,  कधीना कधी भेट घडेल आमची.. i hope so..

मंतरलेले दिवस - ४१

विश्लेषण 

गेले काही दिवस माझ्या मनात खूप गोंधळ चालू होता.. मी रोज GM MAIL का पाठवते? नक्की कोणाकोणाला पाठवले पाहिजे?  त्यात काय अन कसं लिहिल पाहिजे?  त्यामुळे मेल करायची इच्छाच होत नव्हती.. विचारांती मला उत्तर मिळाली जी उत्तरे मिळाली ती मी इथे मांडत आहे..

दररोज मेल पाठवण्याचे कारण शोधत मी होते.. कधीपासून नक्की सुरुवात झाली आठवत नाही.. खूप विचार केल्यावर जाणवलं की आजकालच्या जमान्यात सगळेजन काही क्षणांसाठी एकत्र येतात आणि नंतर काही कारणांनी वेगळे होतात.. असे असले तरी जगाच्या पाठीवर कुठेही गेले तरी इंटरनेट माध्यमातून संवाद साधणं सोपं होतं.. माझ्या आयुष्यात अशा खूप काही खास व्यक्ती आल्या त्या काही न काही कारणाने दूर गेल्या आहेत.. रोज काही विशेष बोलण्यासारख असतच असा नाही पण रोज gm mail गेला की मला आणि त्यांना आम्ही जवळ असल्यासारखेच वाटतो.. म्हणून मेल बंद करणं माझ्याकडून ठरवून सुधा होत नाही..

आता प्रश्न कोणाकोणाला पाठवायचा.. जे जसे माझ्या आयुष्यात आले तशी यादी वाढत गेली.. त्यातले काहीजण वाचून आवर्जून उत्तर देतात, काहीजणांना वेळ नसतो पण ते वाचतात, काहीजण attitude  दाखवतात अन काहीजणांना आवडत नसल्याने कदाचित ते सरळ delete  मारत असणार.. जे चांगले लोक आहेत फक्त त्यांनाच मेल पाठवायचा ठरवल तर मग प्रश्न पडतो की  नक्की चांगले कोण? कारण आज अगदी जवळचे वाटणारे उद्या  रंग बदलतात किवा  भूतकाळात हरवून जातात,दुरावतात... आणि आज परके वाटणारे उद्या जवळ येतात.. आणि चांगला वाईट याचा हिशोब करणारी मी तरी कुठे perfect  आहे..  मी सुधा  कधी चांगली तर कधी वाईट वागते.. त्यामुळे एखाद्याला वाईट ठरवून त्यांच्याशी संपर्क तोडणं मला खरच जमत नाही.. आणि म्हणून  कोणी कसा वागल तरी सहसा मी स्वताहून संबंध तोडत नाही.. अर्थात त्यांनी स्पष्टपणे सांगितल कि तू मला मेल पाठवत जाऊ नकोस तर मी  नक्कीच त्याना मेल पाठवायचे बंद करेन ..

सगळ्यात महत्वाच म्हणजे मेल मधला मजकूर.. मी जे सुविचार , श्लोक पाठावते तसे वागता येते असे बिलकुल नाहीय. पण दिवसाची सुरूवात चांगल्या विचारणे करायला काय हरकत अहेना.. कधी कधी माझे लिखाण हळवे होते ते कहीना आवडत नाही..पण रोज जेवणात सगळेच गोड पदार्थ वाढलए तर जेवण रुचकर लागेल का?  मी बरोबर लिहिते का चुकीच ते माहिती नाही  पण प्रामाणिकपणे लिहिते,मन मोकळे करते हे नक्की.. मग कहीना ते आवडते, काहीजण ते आपल्या अनुभवांशी जोडतात.. काहीजन त्यांचे तसेच अनुभव आणि त्यातून शिकलेल्या गोष्टी मला सांगतात.. तसच कहीना माझ्या लिखणातुन माझा आत्मविश्वास कमी आहे आहे असे वाटते, कहीना अस मनातले सारे मांडणे बिलकुल आवडत नाही..  कहीना quotes आवडतात, काहींना  फक्त कविता आवडतात, कहीना मन्तरलेले दिवस लेख आवडतात, कहीना अध्यात्माबद्दल आवडते, कहीना फक्ता प्रेमाच्या गोष्टी आवडतात इत्यादी.. त्यामुळे या प्रश्नाचे उत्तर व्यक्ती सापेक्ष आहे.. शेवटी काय ते म्हणतातना 'व्यक्ती तितक्या प्रकृती'.. त्यामुळे मला ज सुचेल ते मी पाठवते.. पुढे ते आवडणे  - न आवडणे हा सर्वस्वी ज्याचा त्याच्या प्रश्न..


थोडक्यात..

मी लिहिलं  नाही तर..  कोणाला फरक पडतो?
मग मी का लिहावं?
मी लिहिलं तरी..  फरक कोणाला पडतो?
मग मी का लिहु नये??  :)


Finally we all are here temporary..  so live and let live is the best policy..   :)

कोण मी.

कुठून आले.. कुठे चालले..
का चालले हेही माहिती नाही..
चालले आहे कुठेतरी हे मात्र नक्की आहे..

कोण मी.. मी कोणाची..
माझं कोण हेही माहिती नाही..
एकटी नाही मी तरीही हे मात्र नक्की आहे..

काय मिळवलं.. काय गमावलं..
शिल्लक किती हेही माहिती नाही..
हिशोब चालू कोण्याकाळाचा हे मात्र नक्की आहे..

मंतरलेले दिवस - ४०

एक छोटी पोरगी.. निसर्गाच्या कुशीत रमणारी.. रोज एका बागेत जायची.. तिथल्या रंगेबिरंगी फुलापानाचा, पाखरांच्या किलबिलाटाचा, झुळझुळ झऱ्याचा, वाऱ्याचा आनंद ओंजळीत वेचत मनसोक्त फिरायची..

त्या बागेत बरीच उंच उंच हिरवीगार वृक्षे होती.. कोपऱ्यात असणारे ते एक झाड तिला नेहमी आकर्षून घ्यायचे.. झाडाला वरती बहरलेला सुंदर फुलांचा  गुच्छ तिचं मन मोहवून टाकायचं.. तिला वाटायचं त्या फुलांना जवळून पाहावे, त्यांचा सुगंध घेऊन बघावा.. ती फांदी खाली ओढायचे खूप प्रयत्न करायची पण छे नाहीच, ती हाताला लागायचीच नाही.. कित्येकदा तिला खरचटायचं, लागायचं तरी ती उड्या मारून प्रयत्न करत राहायची.. शेवटी मग मन खट्टू होऊन तशीच परतायची.. जाता जाता देवाला म्हणायची, इतकी सुंदर निर्मिती आहे तुझी मग असं दूर का ठेवलंय माझ्यापासून..

असं बरेच दिवस चालू होतं.. पण एकेदिवशी त्या फुलांपाशी पोहचण्यात तिला यश आलं.. ती जाम खुश झाली.. पण फुलांना जवळून पाहताच तिच्या लक्षात आलं की वर वर दिसणारे हे झाड, ही फुले वेगळी आहेत आणि आतून तर झाडाला अन फुलांना कीड लागली आहे.. आता त्या फुलांना स्पर्श देखील करावा वाटला नाही तिला.. आपण त्या झाडावर किती प्रेम करत होतो आणि प्रत्यक्ष ते कसं निघालं हे पाहून तिच्या डोळ्यात पाणी आलं..

तिथून परतताना आज तिने देवाकडे मनापासून माफी मागितली.. ती फुलं आतून चांगली नाहीयेत म्हणून तिथपर्यंत जायचा रस्ता मला तो दाखवत नव्हता आणि मी मात्र त्यासाठी तक्रार करत होते.. आपली दृष्टी, विचार, कल्पनाशक्ती खूप संकुचित आहे.. आपण आपल्याला आवडतं ते मिळावं अशी इच्छा धरतो पण देव आपल्यासाठी जे योग्य आहे तेच आपल्याला देतो..  :)