कैलास पर्वत - मानस सरोवर यात्रा : जिवंतपणी स्वर्गानुभव
Day 2: 6th June,11
Kathmandu
ठरल्याप्रमाणे सकाळी ५ वाजता तयार होऊन खाली गेले तर बाकी सर्व मंडळी आधीच हजर होती.. मलाना जेष्ठ नागरीकांच नेहमी कौतुक वाटतं ते सगळे वेळेच्या बाबतीत तरुणांपेक्षा फार particular असतात.. मग आम्ही सगळे बसमधून विमानतळाकडे निघालो.. Mountain flight साठी छोट्या विमानात बसलो.. Mt Everest आणि अजून अशी शिखरे आता पाहायला मिळणार होती.. खूप ऐकलं होतं या बद्दल आता प्रत्यक्ष अनुभवायला मिळणार होतं..
इथे सर्वाना window seat होते.. विमान वरती जाऊ लागलं तसं काठमांडू छोटं दिसू लागलं आणि उंच उंच पर्वतांच्या हिरव्यागार रांगा दिसू लागल्या.. इथली air hostess फारच गोंडस होती.. थोडं पुढे गेल्यावर हिमशिखरे दृष्टीक्षेपात आली तेव्हा मी तिला विचारलं Mt Everest शिखर कुठे आहे तर ती म्हणाली ते अजून पुष्कळ लांब आहे..
तिने मग दिसणाऱ्या त्या शिखरांची नावे सांगितली.. थोडं पुढे गेल्यावर 'कांचन गौरी' शिखर फार सुंदर दिसत होतं ,त्याच्यावरती थोडे ढग जमा झाले होते ते अगदी तुरयासारखे दिसत होते.. एकेकाला पुढे pilotच्या इथे जाऊन पुढून संपूर्ण चित्र बघण्याची संधी दिली जात होती.. मी पुढे गेले तेव्हा अगदी दूरवर Mt. Everest चे शिखर दिसत होते.. just like pyramid, त्रिकोणी आकाराचे शिखर अप्रतिम दिसत होते पण फारच लांबून.. मी त्या सर्वच हिमशिखरांना मनातून प्रणाम केला.. नंतर मग विमान वळून परतीचा प्रवास सुरु झाला.. शिखरांचे, ढगांचे किती फोटो काढू तेव्हढे कमी होते.. येताना आम्हा सर्वाना चक्क Moutain flight lifetime experience चे प्रशस्तीपत्रक दिले गेले!!! total ४५ मिनिटांच्या या flight tourचा खर्च 5000rs होता.. मी तर full 2 enjoy केले.. एव्हरेस्ट चे दुरून का होईन दर्शन होणे किती भारी गोष्ट होती.. पण काही जणांना उगाच ५००० rs वाया गेले असेही वाटले.. शेवटी हा ज्याचा त्याच्या आवडीचा प्रश्न,नाहीका..
या नंतर हॉटेलमध्ये येऊन नाश्ता वगैरे आटपून local sightseeing ला निघालो.. बसमधून काठमांडू शहर बघत होते.. इथे खूप साऱ्या बागा आहेत असे जाणवले.. छोटे छोटे रस्ते आणि त्यावर गोरे गोरे नेपाळी लोकं.. बस वाला hornच्या ऐवजी शिटी वाजवत होता.. इथे hornला बंदी होती का काय कोणास ठाऊक..
सगळ्यात आधी आम्ही ' बुढा नीलकंठ' या भागात गेलो.. इथे 'जल नारायण' विष्णूचे मंदिर आहे.. नीलकंठ नावाच्या शेतकऱ्याला खोदकाम करताना हि मोठी आडवी मूर्ती सापडली होती म्हणे.. पाण्यात बसवलेली ही मूर्ती खरंच खूप सुंदर आहे.. असे म्हणतात की त्या मूर्तीत ब्रह्म, विष्णू, महेश, श्रीराम आणि बुद्ध यासर्वांचे दर्शन घडते.. त्यांनतर आम्ही पशुपतीनाथ मंदिरात गेलो.. मोठा नंदी आणि त्यापुढे सोन्याचे कळस असलेले भव्य मंदिर.. आतून फोटो काढायला परवानगी नव्हती.. सोमवार होता म्हणून की काय पण मंदिरात प्रचंड गर्दी होती.. अभिषेक वगैरे च्या नावाखाली पैसे देऊन रांगेत पुढे घुसण्याची सोय होती.. गाभाऱ्यात मध्यवर्ती उंच पिंड होती आणि बाहेरू ४ बाजूनी दर्शन घेता येत होते.. ते सगळं छान होता पण दर्शन घेताना अतिशय धक्काबुक्की झाली.. seucrityवाला अक्षरशः हात ओढून प्रत्येकाला मागे खेचत होता.. त्याने नेमका माझ्या दुखऱ्या हाताला धक्का दिला आणि हात पुन्हा ठणकू लागला.. कोणीही कुठूनही घुसत होता त्यामुळे कोणालाच ती गर्दी आवरत नव्हती.. थोडी नीट व्यवस्था असली असती तर जरा शांतपणे दर्शन झालं असतं.. समाधान झालं नाही म्हणून मी पुन्हा एकदा गर्दीत घुसून दर्शन घेतले मग बरं वाटलं..
नंतर तिथेच जवळच्या दुकानात खरेदी साठी थांबवलं.. ट्रिपचा आधीच इतका खर्च झाला असल्याने मी खरेदी नाही करायचं ठरवलं होतं.. पण सर्वांनी ६ रुद्राक्षांचा सेट देवघरात पूजेसाठी घेतला मग मीही घेतला.. काठमांडू रुद्राक्षासाठी प्रसिद्ध आहेना..
दुपारी आराम केला.. त्यानंतर भीम भय्या प्रत्येकाच्या रूम मध्ये checking साठी जात होते.. पुढच्या प्रवासात लागणारे थंडीचे कपडे, शूज वगैरे सगळ्या गोष्टी त्यांनी तपासून पहायला आणि कोणाचा काही जास्त असेल तर त्यांना ते घ्यायला सांगितलं.. माझी तयारी सगळी पुण्यातच झाली होती.. मी फक्त तिकडचं 'पोचू' - छोटीशी घडी होणारा मोठा रेनकोट घेतला.. ते लोक उगाच सर्वाना तिथून शूज घायला लावत होते.. मलाही म्हणले बर्फात तुझे शूज चालणार नाही म्हणून.. पण मी त्यांचा ऐकलं नाही, मला पूर्ण खात्री होती माझ्या शूज बद्दल.. :-) आमचं हॉटेल मार्केट मध्येच होतं.. थोडा फेरफटका मारेपर्यंत संध्याकाळ उलटली.. जवळच सायबर कॅफे होतं पण मी तिकडे अजिबात बघितलं नाही.. एरवी नेट आणि मोबाईल चे व्यसन असलेल्या मला खरंच थोडा ब्रेक हवा होता..
रात्री दुख दबाव लेप लावून झोपले.. मी आणलेल्या सगळ्या औषधांचा या १६ दिवसात मला एकदातरी उपयोग करावा लागणार आहे असे उगाचच वाटून गेले..
Day 2: 6th June,11
Kathmandu
ठरल्याप्रमाणे सकाळी ५ वाजता तयार होऊन खाली गेले तर बाकी सर्व मंडळी आधीच हजर होती.. मलाना जेष्ठ नागरीकांच नेहमी कौतुक वाटतं ते सगळे वेळेच्या बाबतीत तरुणांपेक्षा फार particular असतात.. मग आम्ही सगळे बसमधून विमानतळाकडे निघालो.. Mountain flight साठी छोट्या विमानात बसलो.. Mt Everest आणि अजून अशी शिखरे आता पाहायला मिळणार होती.. खूप ऐकलं होतं या बद्दल आता प्रत्यक्ष अनुभवायला मिळणार होतं..
इथे सर्वाना window seat होते.. विमान वरती जाऊ लागलं तसं काठमांडू छोटं दिसू लागलं आणि उंच उंच पर्वतांच्या हिरव्यागार रांगा दिसू लागल्या.. इथली air hostess फारच गोंडस होती.. थोडं पुढे गेल्यावर हिमशिखरे दृष्टीक्षेपात आली तेव्हा मी तिला विचारलं Mt Everest शिखर कुठे आहे तर ती म्हणाली ते अजून पुष्कळ लांब आहे..
तिने मग दिसणाऱ्या त्या शिखरांची नावे सांगितली.. थोडं पुढे गेल्यावर 'कांचन गौरी' शिखर फार सुंदर दिसत होतं ,त्याच्यावरती थोडे ढग जमा झाले होते ते अगदी तुरयासारखे दिसत होते.. एकेकाला पुढे pilotच्या इथे जाऊन पुढून संपूर्ण चित्र बघण्याची संधी दिली जात होती.. मी पुढे गेले तेव्हा अगदी दूरवर Mt. Everest चे शिखर दिसत होते.. just like pyramid, त्रिकोणी आकाराचे शिखर अप्रतिम दिसत होते पण फारच लांबून.. मी त्या सर्वच हिमशिखरांना मनातून प्रणाम केला.. नंतर मग विमान वळून परतीचा प्रवास सुरु झाला.. शिखरांचे, ढगांचे किती फोटो काढू तेव्हढे कमी होते.. येताना आम्हा सर्वाना चक्क Moutain flight lifetime experience चे प्रशस्तीपत्रक दिले गेले!!! total ४५ मिनिटांच्या या flight tourचा खर्च 5000rs होता.. मी तर full 2 enjoy केले.. एव्हरेस्ट चे दुरून का होईन दर्शन होणे किती भारी गोष्ट होती.. पण काही जणांना उगाच ५००० rs वाया गेले असेही वाटले.. शेवटी हा ज्याचा त्याच्या आवडीचा प्रश्न,नाहीका..
या नंतर हॉटेलमध्ये येऊन नाश्ता वगैरे आटपून local sightseeing ला निघालो.. बसमधून काठमांडू शहर बघत होते.. इथे खूप साऱ्या बागा आहेत असे जाणवले.. छोटे छोटे रस्ते आणि त्यावर गोरे गोरे नेपाळी लोकं.. बस वाला hornच्या ऐवजी शिटी वाजवत होता.. इथे hornला बंदी होती का काय कोणास ठाऊक..
सगळ्यात आधी आम्ही ' बुढा नीलकंठ' या भागात गेलो.. इथे 'जल नारायण' विष्णूचे मंदिर आहे.. नीलकंठ नावाच्या शेतकऱ्याला खोदकाम करताना हि मोठी आडवी मूर्ती सापडली होती म्हणे.. पाण्यात बसवलेली ही मूर्ती खरंच खूप सुंदर आहे.. असे म्हणतात की त्या मूर्तीत ब्रह्म, विष्णू, महेश, श्रीराम आणि बुद्ध यासर्वांचे दर्शन घडते.. त्यांनतर आम्ही पशुपतीनाथ मंदिरात गेलो.. मोठा नंदी आणि त्यापुढे सोन्याचे कळस असलेले भव्य मंदिर.. आतून फोटो काढायला परवानगी नव्हती.. सोमवार होता म्हणून की काय पण मंदिरात प्रचंड गर्दी होती.. अभिषेक वगैरे च्या नावाखाली पैसे देऊन रांगेत पुढे घुसण्याची सोय होती.. गाभाऱ्यात मध्यवर्ती उंच पिंड होती आणि बाहेरू ४ बाजूनी दर्शन घेता येत होते.. ते सगळं छान होता पण दर्शन घेताना अतिशय धक्काबुक्की झाली.. seucrityवाला अक्षरशः हात ओढून प्रत्येकाला मागे खेचत होता.. त्याने नेमका माझ्या दुखऱ्या हाताला धक्का दिला आणि हात पुन्हा ठणकू लागला.. कोणीही कुठूनही घुसत होता त्यामुळे कोणालाच ती गर्दी आवरत नव्हती.. थोडी नीट व्यवस्था असली असती तर जरा शांतपणे दर्शन झालं असतं.. समाधान झालं नाही म्हणून मी पुन्हा एकदा गर्दीत घुसून दर्शन घेतले मग बरं वाटलं..
नंतर तिथेच जवळच्या दुकानात खरेदी साठी थांबवलं.. ट्रिपचा आधीच इतका खर्च झाला असल्याने मी खरेदी नाही करायचं ठरवलं होतं.. पण सर्वांनी ६ रुद्राक्षांचा सेट देवघरात पूजेसाठी घेतला मग मीही घेतला.. काठमांडू रुद्राक्षासाठी प्रसिद्ध आहेना..
दुपारी आराम केला.. त्यानंतर भीम भय्या प्रत्येकाच्या रूम मध्ये checking साठी जात होते.. पुढच्या प्रवासात लागणारे थंडीचे कपडे, शूज वगैरे सगळ्या गोष्टी त्यांनी तपासून पहायला आणि कोणाचा काही जास्त असेल तर त्यांना ते घ्यायला सांगितलं.. माझी तयारी सगळी पुण्यातच झाली होती.. मी फक्त तिकडचं 'पोचू' - छोटीशी घडी होणारा मोठा रेनकोट घेतला.. ते लोक उगाच सर्वाना तिथून शूज घायला लावत होते.. मलाही म्हणले बर्फात तुझे शूज चालणार नाही म्हणून.. पण मी त्यांचा ऐकलं नाही, मला पूर्ण खात्री होती माझ्या शूज बद्दल.. :-) आमचं हॉटेल मार्केट मध्येच होतं.. थोडा फेरफटका मारेपर्यंत संध्याकाळ उलटली.. जवळच सायबर कॅफे होतं पण मी तिकडे अजिबात बघितलं नाही.. एरवी नेट आणि मोबाईल चे व्यसन असलेल्या मला खरंच थोडा ब्रेक हवा होता..
रात्री दुख दबाव लेप लावून झोपले.. मी आणलेल्या सगळ्या औषधांचा या १६ दिवसात मला एकदातरी उपयोग करावा लागणार आहे असे उगाचच वाटून गेले..
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा