मंगळवार, ३ मे, २०११

मंतरलेले दिवस - २७


पुष्करणी  भेळ : My weak point! :)


धूर  उडवीत  गाड्या  निघाल्या.. श्याम रंगात  वाटा  बुडाल्या.. लक्ष्मीरोडवर  असंच  काहीसं  चित्र  होतं.. तेव्हा  त्या  भर  गर्दीत  एका  जुन्या  काळ्या  रंगाच्या  दुचाकीवरून साधे  कपडे  घातलेला  एक  वयस्कर  माणूस  जाताना दिसला.. त्यांना  कुठेतरी पाहिल्या सारखं वाटत असताना लगेचच  ट्यूब पेटली  की  अरे  हे  तर  आपले  पुष्करणी  भेळवाले  काका..

लहानपणीपासून  माझं  गावात  जायचं  मुख्य  आकर्षण  म्हणजे  पुष्करणी  भेळ.. आजवर  माझ्यासोबत  जेव्हढ्या  जणींनी  खरेदी  केली  त्यांना हे  काही  वेगळं  सांगायला  नको.. ;) बाकी  मुलीना  कुठल्या  दुकानात  कोणती  चं  साडी/ड्रेस /सेल  लागलाय  याची  उत्सुकता  असायची  आणि  माझं  मात्र  पुष्करणी  भेळ  उघडलं  का  तिकडे  लक्ष.. आई - अपर्णा तर  मला  आधी  भेळ  खाऊ  घालतात  म्हणजे  मग  मी  त्यांच्यासोबत  कटकट न  करता  शांतपणे  फिरते.. मला  खरेदी  आवडत  नाही  असं  नाही  पण  माझं  काम झालं  की माझा उत्साह संपतो.. आणि खरंतर  मला  shopping एकटीला करायला  आवडतं..  त्यामुळे  कित्येकदा  आई  अपर्णा  त्यांचं  त्यांचं  खरेदीला  जातात  पण  येताना  माझ्यासाठी  पुष्करणी  भेळ  आवर्जून  आणतात.. तिथे भेळवाल्या  काकांचा  assistant जो  कायम  कांदे  चिरत  असतो  त्याला  आता  आमचं  एक  पार्सल  प्रकरण नीट माहिती  झालंय ..

आता  तुम्ही  म्हणाल  की  भेळेचं  कसलं  एव्हढं  कौतुक.. पुण्यात  कुठल्याही  गल्लीबोळात  चाट  मिळतं ,त्यात काय  विशेष.. पण  पुष्करणी  भेळेची  चव  न्यारीच.. त्यासारखी  भेळ  पुण्यात  कुठेच  मिळणार  नाही असा माझा आणि आणखीन कित्येकांचा दावा आहे.. अर्थात  भाववाढ सुधा  सगळ्यात  आधी  त्यांच्याकडेच  होते..

पुलंच्या  एका  पुस्तकात  पुष्करणी  भेळेचं  उल्लेख  आहे  त्यावरून  कल्पना  येते  की ते किती जुनं आहे..  चितळेंच्या  रांगेत  कोपऱ्यावर  अगदी  मोक्याच्या  ठिकाणी  असेलेल  हे  दुकान .. म्हणायला दोन अगदी छोट्या खोल्या.. वर्षोनवर्ष  त्याच खुर्च्या ,त्याच  प्लेट्स  ,सगळा गाडी जसंच्या तसं.. अलीकडे  त्यांनी  रंग  दिला/थोडे  बदल  केले.. तर  सांगायचा  हेतू हा  की  कितीही  वर्षे  उलटली ,कितीही  धंदा  वाढला  तरी  त्यांनी  स्वतःची  एक  खास  शैली  जपली.. Business च्या  मागे  पडले  नाही.. भेळ  खूप  खपायला  लागली  म्हणून  पाणीपुरीचा व्याप   वाढवला  नाही.. मराठी  लोक  हे  असेच  हा  बाबांचा  typical dialogue..
आणि  गम्मत  म्हणजे  ते  काका  मला  आठवतंय  तेव्हापासून  एका  छोट्या  चहाच्या  भांड्यातच  एकावेळेस  एकच  भेळ  तयार  करतात.. मग  बाहेर  कितीही  झुंबड  असो.. कित्येकदा  ती  गर्दी  वाढून  तो  रस्ता  ब्लॉक  होतो  पण  त्याची  तमा  ना  ते  काका  बाळगतात  ना  भेळ्प्रेमी.. :)

त्यांच्याकडून  खरंच  खूप  शिकण्यासारखं  आहे..  आपला  व्यवसाय/नोकरी  कोणत्याही  पद्धतीची  असो  पण  त्यामध्ये  ‘गुणवत्ता/ quality’ पाहिजे.. आपलं  वेगळेपण  टिकवलं  की  मग  या  स्पर्धेच्या  युगात  आपण  कधीच  मागे  पडणार  नाही..
आता  वेगळं  सांगायला  नको  की  कोणालाही  मला कधी  ट्रीट  द्यावी वाटली  तर  पुष्करणी  भेळ  हा  एक  चांगला  पर्याय  आहे!  ;)

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत: