Every Dress Has A Story ! :)
दिवस असे की म्हणायची वेळ आली.. ट्रेकचे मेल्स बघून जाण्याचा मोह होताच दुसरीकडे ते रणरणते उन्ह दिसून गपचुप घरी बसावे लागत होते.. म्हणून की काय पण सूर्य दुसरीकडे उगवून वृंदा चक्क प्रदर्शने, बाजारपेठा अशा ठिकाणी जाउ लागली.. सकाळच्या प्रदर्शनात एक कुडता आवडला अन् तो स्वस्तदेखील असल्याने खरेदी केला आणि तिथून गोष्ट सुरू झाली.. :)
त्यावर मॅचिंग सलवार / लेगींस घेण्यासाठी आणि अशीच अजुन छोटी मोठी कामे असल्याने स्वारी आई सोबत लक्ष्मी रस्त्याला लागली.. अतिशय उन्ह असते हल्ली म्हणून सकाळी लवकर जाऊन लवकर परतु असे ठरले.. १० वाजता आम्ही निघालो.. नशीब चांगले होते, मोक्याच्या ठिकाणी पार्किंग साठी सुटसुटीत जागा मिळाली.. सुरूवात अर्थातच माझ्या लाडक्या दुकानपासून झाली.. हस्तकला ड्रेस मेटीरियल्सचे दुकान (साडीचे नव्हे).. वर्शोनवर्षे मी या दुकानात आधी येते अन् तिथेच खरेदी पूर्ण होते व त्यामुळे बाकी कुठे विशेष फिरवे लागत नाही.. आजही तसाच अंदाज होता,पटकन घेऊ आणि घरी जाऊ.. पण आज ताटात काही वेगळेच वाढून ठेवले होते! :)
मला राणीकलर आणि गुलाबी जांभळ्यामधील एक छटा पाहिजे होती.. या रंगाच्या आसपासचे हस्तकलावल्याने त्याच्या स्टॉक मधील सर्व नमुने दाखवले पण छे मॅचिंग नव्हते.. आईला म्हणाले दुसरीकडे पाहु.. हस्तकलाचा मालक म्हणाला कापडामध्ये फरक आहे,एकदम सारखे नाही मिळणार.. आम्ही हो म्हणून निघालो.. पहिल्यांदाच तिथून काही खरेदी न करता निघालो याचे त्याला अन् आम्हालाही आश्चर्य वाटले..
मग काय अख्खा लक्ष्मी रोड धुवून काढला.. सहेली, हाय फॅशन, लुंकड आणि असेच सारी दुकाने फिरलो.. कुठे थोडी फिकी तर कुठे जास्त गडद अशा रंगाच्या सलवार दिसत होत्या.. दुकानांची परीक्षाच होती जणू.. एव्हढा स्टॉक असून काय उपयोग जर तुमच्या दुकानात 'client requirement' पूर्ण होत नसेल तर असे म्हणून आम्ही पुढे जात होतो.. काही दुकानवाले आव्हान दिल्यासारखे शोधत होते तर काहीजण हा रंग चालतोय असे म्हणून खपवायचे प्रयत्न करत होते.. मी मात्र ठाम होते,मला अगदी तशीच छटा मिळल्याशिवाय मी ऐकणार नव्हते.. कारण वेगळ्या रंगाने त्या ड्रेसची शोभा नक्कीच गेली असती.. शेवटी आम्ही मॅचिंग कापड मिळते का पाहु म्हणून फॅशन मध्ये गेलो अन् सुदैवाने तिथे डिक्टो कापड मिळाले.. पण इथे अजुन गोष्ट संपली नव्हती.. :)
एव्हढी खास सलवार शिवून घेत आहोत तर त्यावर मॅचिंग अजुन एक टॉप घेऊ हा कीडा डोक्यात आला.. मग पुन्हा सगळ्या दुकानांची झडती.. पण नाही, तो रंग निराळाच होता.. मध्ये मध्ये एकदा स्वीटहोमची भेट , मग काही वेळाने आईसक्रिम तर शेवटी चहाचीही वेळ झाली तरी मला पाहिजे तसे काही मिळत नव्हते.. शेवटी मी चिकनचा व्हाईट कुडता त्यावर ही सलवार आणि त्याला मॅचिंग ओढणी असा ड्रेस डिज़ाइन केला.. चिकनचे पांढरे कापड लगेच मिळाले पण त्या खास छ्टेची ओढणी शोधण्यासाठी मोहिम पुन्हा सुरू झाली.. मी हे काम आज नाही केले तर लगेच मी काही इथे फिरकणार नाही हें मला अन् आईलाही नीट माहिती होते.. त्यामुळे भटकंती चालूच राहिली..
शेवटी त्या रंगासाठी डाय करणे एव्हढा एकच पर्याय उरला.. ते मार्गाला लावून बाकी कामे आटपून आम्ही चक्क दुपारी ४ वाजता घरी परत निघालो.. पाय अशक्य दुखत होते.. आई म्हणली तुझे काम होते म्हणून नाहीतर माझे काम असले असते तर किती कटकट केली असतीस तू.. मी आईला म्हणले अग इतके उन्हात फिरायचे होते तर मी ट्रेकला गेले असतेना.. हा एक ट्रेकच झाला म्हणा, sunlight lakshmi road trek! :)
कधी कधी वाटते की मी टिपिकल मुलींसारखी का नाहीए.. म्हणजे माझी एक चप्पल तुटल्या शिवाय मी दुसरी आणत नाही.. दर वीकेंडला उठून खरेदीला जाण्यापेक्षा माझे मन निसर्गात जास्त रमते.. त्यामुळे आईला माझी याबाबतीत सोबत होत नाही याची कधी कधी खंत वाटते.. त्यामुळे आज आईला छान वाटले असेल या विचाराने मलाही छान वाटले.. :)
दिवस असे की म्हणायची वेळ आली.. ट्रेकचे मेल्स बघून जाण्याचा मोह होताच दुसरीकडे ते रणरणते उन्ह दिसून गपचुप घरी बसावे लागत होते.. म्हणून की काय पण सूर्य दुसरीकडे उगवून वृंदा चक्क प्रदर्शने, बाजारपेठा अशा ठिकाणी जाउ लागली.. सकाळच्या प्रदर्शनात एक कुडता आवडला अन् तो स्वस्तदेखील असल्याने खरेदी केला आणि तिथून गोष्ट सुरू झाली.. :)
त्यावर मॅचिंग सलवार / लेगींस घेण्यासाठी आणि अशीच अजुन छोटी मोठी कामे असल्याने स्वारी आई सोबत लक्ष्मी रस्त्याला लागली.. अतिशय उन्ह असते हल्ली म्हणून सकाळी लवकर जाऊन लवकर परतु असे ठरले.. १० वाजता आम्ही निघालो.. नशीब चांगले होते, मोक्याच्या ठिकाणी पार्किंग साठी सुटसुटीत जागा मिळाली.. सुरूवात अर्थातच माझ्या लाडक्या दुकानपासून झाली.. हस्तकला ड्रेस मेटीरियल्सचे दुकान (साडीचे नव्हे).. वर्शोनवर्षे मी या दुकानात आधी येते अन् तिथेच खरेदी पूर्ण होते व त्यामुळे बाकी कुठे विशेष फिरवे लागत नाही.. आजही तसाच अंदाज होता,पटकन घेऊ आणि घरी जाऊ.. पण आज ताटात काही वेगळेच वाढून ठेवले होते! :)
मला राणीकलर आणि गुलाबी जांभळ्यामधील एक छटा पाहिजे होती.. या रंगाच्या आसपासचे हस्तकलावल्याने त्याच्या स्टॉक मधील सर्व नमुने दाखवले पण छे मॅचिंग नव्हते.. आईला म्हणाले दुसरीकडे पाहु.. हस्तकलाचा मालक म्हणाला कापडामध्ये फरक आहे,एकदम सारखे नाही मिळणार.. आम्ही हो म्हणून निघालो.. पहिल्यांदाच तिथून काही खरेदी न करता निघालो याचे त्याला अन् आम्हालाही आश्चर्य वाटले..
मग काय अख्खा लक्ष्मी रोड धुवून काढला.. सहेली, हाय फॅशन, लुंकड आणि असेच सारी दुकाने फिरलो.. कुठे थोडी फिकी तर कुठे जास्त गडद अशा रंगाच्या सलवार दिसत होत्या.. दुकानांची परीक्षाच होती जणू.. एव्हढा स्टॉक असून काय उपयोग जर तुमच्या दुकानात 'client requirement' पूर्ण होत नसेल तर असे म्हणून आम्ही पुढे जात होतो.. काही दुकानवाले आव्हान दिल्यासारखे शोधत होते तर काहीजण हा रंग चालतोय असे म्हणून खपवायचे प्रयत्न करत होते.. मी मात्र ठाम होते,मला अगदी तशीच छटा मिळल्याशिवाय मी ऐकणार नव्हते.. कारण वेगळ्या रंगाने त्या ड्रेसची शोभा नक्कीच गेली असती.. शेवटी आम्ही मॅचिंग कापड मिळते का पाहु म्हणून फॅशन मध्ये गेलो अन् सुदैवाने तिथे डिक्टो कापड मिळाले.. पण इथे अजुन गोष्ट संपली नव्हती.. :)
एव्हढी खास सलवार शिवून घेत आहोत तर त्यावर मॅचिंग अजुन एक टॉप घेऊ हा कीडा डोक्यात आला.. मग पुन्हा सगळ्या दुकानांची झडती.. पण नाही, तो रंग निराळाच होता.. मध्ये मध्ये एकदा स्वीटहोमची भेट , मग काही वेळाने आईसक्रिम तर शेवटी चहाचीही वेळ झाली तरी मला पाहिजे तसे काही मिळत नव्हते.. शेवटी मी चिकनचा व्हाईट कुडता त्यावर ही सलवार आणि त्याला मॅचिंग ओढणी असा ड्रेस डिज़ाइन केला.. चिकनचे पांढरे कापड लगेच मिळाले पण त्या खास छ्टेची ओढणी शोधण्यासाठी मोहिम पुन्हा सुरू झाली.. मी हे काम आज नाही केले तर लगेच मी काही इथे फिरकणार नाही हें मला अन् आईलाही नीट माहिती होते.. त्यामुळे भटकंती चालूच राहिली..
शेवटी त्या रंगासाठी डाय करणे एव्हढा एकच पर्याय उरला.. ते मार्गाला लावून बाकी कामे आटपून आम्ही चक्क दुपारी ४ वाजता घरी परत निघालो.. पाय अशक्य दुखत होते.. आई म्हणली तुझे काम होते म्हणून नाहीतर माझे काम असले असते तर किती कटकट केली असतीस तू.. मी आईला म्हणले अग इतके उन्हात फिरायचे होते तर मी ट्रेकला गेले असतेना.. हा एक ट्रेकच झाला म्हणा, sunlight lakshmi road trek! :)
कधी कधी वाटते की मी टिपिकल मुलींसारखी का नाहीए.. म्हणजे माझी एक चप्पल तुटल्या शिवाय मी दुसरी आणत नाही.. दर वीकेंडला उठून खरेदीला जाण्यापेक्षा माझे मन निसर्गात जास्त रमते.. त्यामुळे आईला माझी याबाबतीत सोबत होत नाही याची कधी कधी खंत वाटते.. त्यामुळे आज आईला छान वाटले असेल या विचाराने मलाही छान वाटले.. :)
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा