मंतरलेले दिवस - ६३

 

ही युगायुगान्ची नाती.. :)

त्यांचे आणि माझे नक्की नाते काय हे शब्दात नाही सांगता येणार.. एक आंतरिक जाणीव आहे जी फक्त त्या अन् मीच समजू शकतो.. आम्ही ना एका वयाचे, ना एका परिसरातले, ना एका कुटुंबातले.. सुरुवातीपासून एका विलक्षण ओढीने आम्ही जवळ आलो जशी काही आमची जन्मोनजन्मीची ओळख आहे.. प्रत्येक भेटीत ती ओळख जास्त पटते.. दोन्हीकडे भावना, संवेदना जाग्या आहेत त्यामुळे मनाचे सूर आपोआप घट्ट जुळतात..

कोणी  अगदी अचूक म्हणले आहे..   

तेरे मेरे दिल का, तय था इक दिन मिलना..

जैसे बहार आने पर,  तय है फूल का खिलना..

आवडत्या व्यक्तीच्या भेटीसाठी तारीख वेळ पाहावी लागत नाही, अगदी तसेच आमचे होते..  आपापल्या कामात कितीही व्यस्त असलो तरी भेटीसाठी वेळ कसाही काढतो..  आमची भेट म्हणजे माझ्यासाठी खरच एक मेजवानी असते.. त्या थोड्या वेळात मी किती ऐकू अन् किती सांगू असे नेहमी होते.. आमचे विषय मात्र तिसर्या माणसाने ऐकले तर त्याला त्यातील काही समजणार नाही असे असतात.. आमच्या गप्पा सुरू झाल्या की आम्हाला आजूबाजूचे काहीच भान उरत नाही.. या दोघी काय इतके काय बोलतात हा प्रश्न सर्वाना पडत असणार!

त्यांच्याकडून मला खूप विषयां मधील गोष्टी आणि अनुभव ऐकायला मिळतात.. सांगणार्‍याही भारावून जातात अन् ऐकणारीहि.. माझ्या मनात जे काही प्रश्न येतात ते मी अगदी मोकळेपणाने त्यांना विचारते.. त्यासाठी मला त्याना पूर्ण इतिहास सांगावा लागत नाही.. मी त्रयस्थपणे प्रश्न विचारते व त्याही त्रयस्थ पणे उत्तर देतात त्यामुळे कदाचित खरी उत्तरे मिळतात.. आयुष्यात अशी कोणी खास व्यक्ती मिळण्यासाठी नशीब लागतेना,मी या बाबतीत भाग्यवान आहे..

त्यांच्या सहवासात माझ्या मनाच्या गोळयाला चांगला आकार मिळतोय हे मला पदोपदी जाणवते.. सत्संग म्हणतात तो मी खूप जवळून अनुभवत आहे.. त्यांच्यासोबत असल्यावर माझी खात्री होते की हे क्षण माझे खरच मन्तरलेले आहेत.. नंतर या दिवसांची फार आठवण येईल.. देवाकडे माझी मनापासून प्रार्थना आहे की माझ्या जीवनात बाकी काही कमी जास्ती मिळालेतरी चालेल पण आमचा हा ऋणानुबंध कायम असाच टिकून राहावा.. :)